Por los besos

Er staat een hartige taart in de oven. Man staat met schort voor in de keuken de sla te maken. Ik zit op de bank met een glas rosé 'te wachten' tot-ie klaar is. Heb net met de kinderen een frisbee staan overgooien in de speeltuin achter ons huis. Julie maakt nu boven huiswerk (een spreekbeurt over Matisse) en Niels leest een boek (voor school, maar toch...). En een Spaanse cd geeft kleur aan deze bewolkte en koude Hemelvaartsdag: por los besos que me das, por los besos que te doy. Ik ben nog niet zo ver gevorderd in mijn Spaanse lessen, maar dat moet toch zoiets zijn als: voor de kussen die jij mij gaf, voor de kussen die ik jou gaf. Idyllisch toch? Als er geen ontslag boven mijn hoofd hing, zou ik zeggen: ja! En dat ga ik desondanks doen ook! Want als ik op deze bank de krant opensla (vliegtuigramp in Libië, een vrouw die haar dochter en man in tien weken tijd kwijtraakte aan een auto-ongeluk en een hartaanval, crisis in Griekenland en waar niet), dan is het wel weer even duidelijk. Besos para todos!

Tegenregen

Het regent. Al de hele dag. Een goeie dag voor het tuincentrum. Als de lente niet in de lucht zit, dan gaan we het kopen. Maar ook daar roffelt de regen hard op het dak; overal droevige plassen. Blij dat ik nu niet in een tent zit. Meivakantie in Nederland. De kruiden (tijm, bieslook, rozemarijn; meer hadden ze niet) staan nu buiten te wachten op een pot. Net als ik. Verregend. Waar kan ik het beste schuilen nu er financieel noodweer is aangekondigd?
Ik denk dat ik er maar eens vroeg in duik. Met mijn hoofd onder de dekens. En als ik morgen opsta, schijnt de zon. Ja, toch?