Eerste dag op de Keizersgracht

Daar zit ik dan: voor het eerst op mijn nieuwe kantoor op de Keizersgracht. Uitzicht op een klassieke binnentuin, waar nu en dan door het open raam het geruststellende geluid van de Westertoren weerklinkt. Het zijn onzekere tijden: word ik ontslagen en zo ja wanneer? En zal ik als zzp'er dit kantoor ook ná de zomer nog kunnen aanhouden? Maar de komende drie maanden ga ik genieten van dit uitzicht, dit nieuwe geluid, de lente in de lucht. En als deze wisseling van kantoor (van verzakkende Vijzelgracht naar koninklijke Keizersgracht) model mag staan voor de wisseling van baan, ga ik een gouden toekomst tegemoet!

Koele witte wijn op een zonnig dakterras

De zon schijnt. Het is vrijdagmiddag, half vijf. Het is - voor calvinisten - te vroeg voor een glas wijn op het dakterras. Dus neem ik mijn toevlucht tot dit blog. Afleiding! Al zou wijn misschien beter helpen: mijn wereld staat in brand. Oftewel: mijn baan staat op de tocht (en ik ben nog maar net op de been, letterlijk!). Mooie uitdrukking overigens, op de tocht. Voelde me ook acuut verkouden na dat bericht. Want na tien jaar zekerheid weet ik even niet welke kant het op moet. Waarheen? (Waarvoor? O nee, dat is een andere vraag, daar weet ik ook geen antwoord op).

Maar naast de golven van paniek die me nu en dan ('s nachts!) overspoelen, wordt er ook iets wakker. Voel ik de sensatie van een frisse wind (om maar in de terminologie te blijven): zal ik dan (ein-de-lijk!) voor mezelf gaan beginnen? Geen loonslaaf meer, maar eigen baas. Onder het motto: 'Een vaste baan? Weg ermee! Ik word zzp!' Inmiddels is het tien over half vijf. Ik ga de wijn koud leggen. Het is weekend. Ook voor bijna-werklozen...

Keuzes maken

Ben ik net zover dat ik ein-de-lijk besloten heb me in mijn vrije tijd op te sluiten en 'een roman te schrijven', ben ik de hele week daarmee aan het vechten. Want de belastingen moeten ook weg (en dan mislukt gisteravond de verzending. Mijn inlogcode is geblokkeerd tot 9.57,46 uur... nu ben ik voor het eerst in mijn leven te laat! Vandaag is al 1 april. En dat is geen grapje!) en de kinderen gaan laat naar bed en ik wil ook Spaans leren! Gisteren even geprobeerd hoe dat werkt: een Prisma cursus Spaans op cd-rom. Met een digitale lerares. Snapte helemaal niks van wat ze zei. En dat moet dan een beginnerscursus voorstellen. Toch was het leuk (met een koptelefoon op als was ik een medewerker bij een callcenter, Niels lag slap van de lach op de grond...): uitspraak oefenen en dan zien wat voor score je haalt. Soms niet al te best (47%), soms geweldig (99%). Daar had die mevrouw ook allerlei Spaanse superlatieven voor trouwens, en ik weet er geen een meer, behalve 'wow!'. Maar goed, terwijl ik daar mee bezig was, van negen tot half elf, dacht ik voortdurend: 'zou ik nu niet eigenlijk gaan schrijven. Dat had ik me toch voorgenomen! Ja, maar, ik zit al de hele dag achter die laptop. Doe nu maar lekker Spaans. etc.'. Werd er helemaal zenuwachtig van. Nog niet eens begonnen, en nu al een writer's block. Laat ik het daar voorlopig maar op houden.