Zonder gips, zonder krukken!

De arts voorspelde dat ik - nadat het gips eraf gezaagd was - nog twee weken met krukken zou moeten lopen. Maar ziedaar: op woensdag ging ik met twee krukken het ziekenhuis uit, op donderdag gooide ik er een aan de kant, en op vrijdag kon ik een stukje door de kamer lopen zónder krukken! Als dat zo doorgaat sta ik volgende week weer op de tennisbaan. Nee, oké, nu overdrijf ik. Maar het gaat zo snel dat ik voorzichtig denk aan dat ritje op de fiets naar de Hema. Aan een loopje naar de overkant, voor een kopje koffie. Volgende week misschien al (als de sneeuw weg is...)? Na acht weken binnenskamers zal ik dan voorzichtig mijn neus buiten de deur steken en me opmaken voor een wereldreis!

Het was overigens wel confronterend, in esthetisch opzicht, toen het gips eraf ging. De huid leek wel verbrand, de vellen hingen erbij. Ik herkende mijn been nauwelijks, 't leek meer dat van een etalagepop. Stijf, onbuigzaam, met een vreemd glimmende bolle voet. Er zit geen model in (een goedkope etalagepop dus). Maar ach, dat komt wel weer. Of niet. Ik heb al een man. En voor rokjesdag is het voorlopig nog veel te koud.