Rome (vergeet het!)

Soms lukt het, zoals vandaag. Geen haast, geen stress. Helemaal opgaan in één taak: een taart bakken. Gewoon vergeten dat we vandaag eigenlijk in Rome zouden rondlopen, als ik niet zo onfortuinlijk van een slee was gevallen. Er niet aan denken dat daar de zon schijnt en hier de regen met bakken uit de hemel valt. Gewoon helemaal opgaan in afwegen, mengen en kneden. Marsepein rollen en slagroom kloppen. Terwijl dochterlief om me heen staat te springen omdat het zo gezellig is. En alle tijd van de wereld hebben. En het niet erg vinden als het mislukt het marsepein een mooi kleurtje te geven met limonade (het wordt een zompige brei). We maken gewoon een crèmekleurige creatie, hartstikke chic! En terwijl zij een roos knutselt van marsepein, en onze initialen snijdt die met pastelkleurige snoepjes ook op de taart belanden, denk ik: een taart bakken is óók geluk. Er leiden dus meer wegen naar Rome. O nee, niet aan denken!