Schoon

Weekend! En het huis is schoon. Zelf gedaan... En wie mij kent weet wat een strijd daaraan voorafgaat. Maar dit keer niet! Eigenlijk heb ik helemaal geen hekel aan schoonmaken. Maar het is zo zonde van mijn tijd. Niet dat ik daar nu altijd van die belangwekkende dingen in doe. Maar schoonmaken is nooit áf. Morgen ligt het stof er gewoon weer. Nutteloos. En belangrijk tegelijk. Want ik hou van schoon. Een klassiek dilemma. Tot vriendin M. zei: "Ik ken wel iemand. Ik zou het doen. De rust die je krijgt als je het uit handen geeft. Al was het mijn laatste geld!" Afijn, zo kwam twee jaar geleden een hulp in ons leven. En de eerste weken was het genieten. Maar daarna kwamen er ook twijfels. Echt goed deed ze het eigenlijk niet. En ik was minstens een half uur kwijt aan koffiedrinken. Mét iets lekkers natuurlijk, want ik ben de beroerdste niet. En er ging van alles stuk. Ze ging zo woest tekeer dat nu eens dit brak, dan eens dat (waaronder de stofzuiger). En omdat ze alleen op mijn vrije dag kon, ging ik soms op de vlucht voor de hulp de stad in. Daar werd het ook niet goedkoper van... Maar het was zo'n schat. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen. Tot ik voor mezelf begon. En onzekere inkomsten zou hebben. Dat was mijn alibi. En nu doen we het dus weer zelf. De kinderen stoffen, de man stofzuigt, de vrouw doet het waterwerk. En dat gaat eigenlijk best goed. Wát een rust!