Met de Pont

Afgelopen dinsdag was het zover: de inschrijving van mijn bedrijf bij de Kamer van Koophandel. Want weliswaar ben ik al even bezig, maar om facturen te kunnen schrijven (het leukste aspect van tekstschrijven, haha) moet je wel een btw-nummer hebben. Het was een regenachtige dag. En zelf was ik ook al snotterig. Dus ging ik met de tram; niet echt feestelijk (klamme regenjassen, de geur van opgedroogd nat, beslagen ramen). Toch voelde ik me feestelijk toen ik eenmaal buiten stond. Nu bestond ik pas echt. Ik had zin het te vieren. En dus liep ik naar het IJ, en nam de pont naar Noord. Geen idee wat ik daar ging doen, maar het water trok (als altijd). En toen wist ik het: Wilhelminadok. Daar had ik al zo vaak over gelezen. Daar ging ik lunchen. En het was precies de goede plek. Buiten voeren grote schepen langs de ramen. Aan de overkant zag ik Muziekgebouw aan 't IJ. Binnen was het warm, bijna huiselijk gezellig. En het scheelde niks of ik was gaan staan: Mensen, luister! Vandaag ben ik een eenmanszaak begonnen! Ik trakteer! Maar ja, daar moet je eerst facturen voor schrijven, of beter nog, het geld van binnen hebben. Dus hield ik het bij een broodje. Met een glas witte wijn, dat wel. En die factuur, die schreef ik de volgende dag. Dat er maar heel veel mogen volgen. Dan geef ik een feestje. In Wilhelminadok.