Blauwe maandag?

Ik heb eigenlijk helemaal geen last van deze zogenaamde blue monday. Ik hoor en lees al de hele dag (en die is nog maar net begonnen eigenlijk) over dit mij onbekende fenomeen. Op de derde maandag van het jaar zou iedereen collectief depressief zijn. Omdat de voornemens nu al onhaalbaar blijken. En de lente nog ver weg is. Je zou depressief worden van zoveel sombere berichten. Maar ik had helemaal geen goede voornemens; dat scheelt. En volgens mij begon gisteren de lente! De zon scheen. Ik zag blote benen op mijn rondje Sloterplas. En het begin van sneeuwklokjes. En we gingen met de hele familie naar IJmuiden. Lekker uitwaaieren, zoals mijn zoon dat zo mooi noemt. En daarna maakte ik de perfecte kaasfondue, al zeg ik het zelf. Met de hand geraspt, want de keukenmachine maakt er altijd zo'n toestand van, dat ik maar weer ben overgegaan op handwerk. En zo zaten wij aan een winterse maaltijd, op onze nieuwe stoelen (die eigenlijk tuinstoelen zijn, maar wie bepaalt dat) na een wandeling aan zee in de zon. Winter en lente, binnen en buiten; alles door elkaar. En nu zit ik zo vol van die kaasfondue, dat ik de juiste bodem heb tegen katterige blauwe maandaggevoelens. Die smelten weg als flinterige kaasrasp in warme witte wijn. Hopelijk werkt het tot dinsdag. Dat is míjn klassieke blues dag...