Het leven vanaf de bank

Daar zit ik dan. Op de bank. Nog steeds. Al twee weken! Maar sinds gisteren is iedereen weer naar school en aan het werk. De warme cocon waarin ik even heb liggen spinnen, ondanks het ongemak en de ongerustheid (komt het ooit goed?), heeft plaatsgemaakt voor een kaal stil huis. De kerstboom is weg. De lampjes gedoofd. Gelukkig brengen buurvrouwen koffie. En de dag vliegt om. Wat fijn is. En jammer. Want ik zou zoveel kunnen doen, dacht ik: eindelijk boeken lezen, eindelijk dvd's kijken, Spaans leren, blogs schrijven. Maar het komt er niet van! Tussen internet (fysiotherapeut zoeken), mailtjes (iedereen antwoorden) en telefoontjes (hoe gaat het?) is het koffietijd en val ik uitgeput van dat alles een paar minuten in slaap. Lang met de laptop op schoot lukt ook niet. Te zwaar, te pijnlijk, te scheef (linkerbeen steekt schuin omhoog over een skischans van kussens). Kortom, dit verhaaltje is het maximum voor 1 dag. Zzzzzz.