Nog twee weken

Nog precies twee weken. Dan gaat het gips eraf. Wat zal ik dan aantreffen...? Een dun slap enkeltje (nog blauw waarschijnlijk), behaarde benen en een geschilferde huid. Maar dat is de buitenkant. En who cares (at my age)? Zal ik er op kunnen staan zonder gips? En hoe lang zal 't duren voor ik een stukje kan lopen? En fietsen? En autorijden? Gelukkig voel ik het been nu langzaam sterker worden. Kan er steeds iets langer op steunen. Maar met één stok lopen durf ik nog niet. Ik begrijp eigenlijk ook niet hoe dat moet! Al zou 't wel handig zijn. Zo zette ik van de week voor het eerst weer zelf koffie. Maar toen het klaar was (zelf geklopte melk erbij) stond ik even trots maar al snel verslagen voor het aanrecht. Hoe ging ik dit meenemen naar de kamer...? Niet dus. Nu heb ik een klein thermosflesje bij de Blokker gekocht (nou ja: laten kopen) met een handvat eraan. Zodat ik tegelijk de koffie en een kruk kan vasthouden. Helaas blijkt 'ie niet helemaal lekvrij... Maar toch, de zelfredzaamheid neemt toe. En daarmee de goede moed. Nog twee weken.