Kramp!

Weinig vooruitgang op het tenenfront. Kramp! Gisteravond ook in mijn linkerkuit. Zo'n felle steek waarop je alleen maar kunt reageren door heel hard au! te roepen. Normaal probeer je dan je tenen ergens tegenaan te duwen (bedrand, vloer, muur) maar dat kán nu niet! Godzijdank komt vanmiddag de fysiotherapeut op huisbezoek. Ik ken hem nog niet, maar hij moet goed zijn. Dat moet! In elk geval is dit een zegen: eindelijk iemand die hoogstpersoonlijk komt kijken hoe ik erbij lig. Niet best, dat zou ik zeggen. Maar misschien zegt hij wel dat het heel normaal is. En dat ligt dan weer een stuk lekkerder op die blauwe bank. Nog een paar uur en dan weet ik meer.