Kreeg vandaag een mail van een oud-collega: JIJ MOET ECHT GAAN SCHRIJVEN AAN EEN ROMAN!!! In kapitalen dus. Best fijn, zo'n duidelijke opdracht. Dat had ik echt even nodig. Zeker nu ik me al meer dan een week beweeg tussen razernij en wanhoop. Wat een raar jaar is dit! Gebroken been, kantoor weg, Volvo naar god en toen ik dacht dat het wel genoeg was, kregen we vorige week een telefoontje dat mijn zoon geschorst is door school...
De beschuldiging luidt: 'betrokken bij hacking'. Laat me niet lachen. Hij zat erbij en keek ernaar. Hysterische reactie van de schoolleiding. De leraren en de mentor snappen er ook niks van, laat staan de medeleerlingen. Maar Barbertje moet hangen.
Ruim een week zijn we nu al bezig de school te laten zien dat de verhoudingen zoek zijn. Maar we lopen tegen een muur op. Het enige wat het oplevert is dat het nu ook naar de politie gaat (hij mag inmiddels wel weer naar school. Maar liever hield ik 'm thuis... uit protest!). Na tig brieven, mailtjes en telefoontjes aan mentor, deelschoolleider, conrector, rector en bestuur zijn we geen centimeter opgeschoten. Ik zou er een boék over kunnen schrijven inmiddels. En kijk, dat is dus nu precies wat ik ga doen. Misschien is een bedankbriefje aan de school nu dan wel leuk. Is weer eens wat anders na een week keurig beschaafd schelden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten